Graven kennen naar hun indeling van protestants of katholiek weinig of juist wel veel symboliek.
Protestantse graven deel zijn sober. Sommige graven kennen een kruis, maar altijd zonder corpus zoals het kruis in de protestantse kerken. Met andere woorden, de symboliek op het graf werd en wordt bepaald door de levensbeschouwing.
Een ‘blank of bloot’ kruis is het symbool van de opstanding. Wel komen veel palmtakken voor. Zij zijn uitgesproken symbolen van de paastijd, veelal duidend op de intocht van Jezus in Jeruzalem en uiteindelijk op zijn overwinning op de dood. Of de (gelovige) mens door God is uitverkoren, is onzeker. De soberheid van menig protestants graf gaat samen met deze geloofsovertuiging. Wij moeten niet van eigen verdiensten uitgaan.
Op de katholieke graven kennen we wel meer aandacht voor ons tijdelijk leven en wellicht ook waardering voor aardse verdiensten verricht voor de medemens. Vandaar dat er veel symbolen aanwezig zijn. Zij vragen aandacht voor zowel het aardse leven als de opstanding. Vandaar dat de graven rijk voorzien zijn van symbolen, veel kruisen een corpus of lichaam hebben met de bedoeling het lijden, het sterven én de opstanding weer te geven. Oude graven zijn doorgaans met veel christelijke symbolen gesierd. Op de graven van na 1960 is er relatief weinig symboliek meer aanwezig.
In Hulst staan op het r.k. deel van de begraafplaats Glacisweg veel monumentale graven die qua omvang, grootsheid, ja zelfs in hoogte beïnvloed zijn door de standenmaatschappij die van 1800 tot 1960 in ons land nog overduidelijk in de samenleving aanwezig was en als een vanzelfsprekende zaak werd bevonden. Op valt dat de standenmaatschappij van het aardse leven ook nog in de graven weerspiegeld wordt.
